2012: André Kuipers liet Nederland vanuit de ruimte zien dat dromen haalbaar zijn. Dichter bij huis bracht Katja Schmitz diezelfde inspiratie naar Aventus. Als studentbegeleider gaf ze studenten het vertrouwen om het beste uit zichzelf te halen. Wat Pascal Bronkhorst van haar leerde tijdens zijn tijd in het Oriëntatiejaar Politie, vormt nog steeds de basis van zijn leiderschap. Voor hem werd Katja een belangrijk voorbeeld.
Het was 1999 en Aventus werd officieel geboren. In dat jaar kruisten de paden van Katja en Pascal elkaar in een klaslokaal aan de Paul Krugerstraat in Apeldoorn. In dit vroegere Aventus-gebouw middenin de stad, begon de speciale band. Nu, 25 jaar na de oprichting van Aventus, blikken slb’er en student samen terug op hoe die bijzondere tijd hun levens heeft gevormd.
Pascal: “Toen ik heel jong was, wist al precies wat ik wilde: bij de politie werken. Maar na de mavo was ik te jong om meteen te solliciteren. Het Oriëntatiejaar Politie bij Aventus was daarom een perfecte tussenstap. Ik wist dat het een stevige selectieprocedure was, met sporttesten, gesprekken en assessments, maar dat vond ik juist goed. Het voelde meteen serieus.”
Katja: “En dat was het ook! Het was mijn allereerste mentorklas, en meteen zo’n speciale groep. Jullie waren een klein clubje, met maar 22 studenten, maar allemaal heel gemotiveerd. Ik was net nieuw in het onderwijs, dus ik deed veel op gevoel. Maar dat halfjaar als invaller bij jullie klas heeft me enorm gevormd.”
Pascal: “Dat gevoel was wederzijds, hoor. Ik vond het fijn dat jij ons de ruimte gaf om te leren door te doen. Fouten maken mocht, zolang je ervan leerde. Dat gaf mij zoveel vertrouwen. Ik denk dat ik daardoor nooit een les heb gemist, zelfs niet als mijn cijfers tegenvielen. Ik zal het gezicht van mijn vader nooit meer vergeten toen hij mijn cijferlijst bekeek. Gelukkig stelden jullie hem gerust door te zeggen dat er ook naar inzet en motivatie werd gekeken.”
Katja: “Wij zagen dat jij genoeg kwaliteiten had om het werk te doen, ondanks je mindere cijfers. En daar ging het in het Oriëntatiejaar Politie voornamelijk om. Je wist wat je wilde en dat straalde je uit. Jij was altijd jezelf; prettig gestoord, zeg ik vaak met een knipoog. Maar ook een jongen met een groot hart.”
Pascal: “Prettig gestoord hoor ik nog steeds van mijn collega’s! Maar dat klopt ook wel. We deden met onze klas zoveel gave dingen: overnachtingen, intensieve trainingen… Dat bond ons als groep, en ik voelde me echt thuis. Zelfs nu, als ik door de Paul Krugerstraat rijd, denk ik nog met een glimlach terug aan die tijd. Het voelde als een warm nest.”
Katja: “Voor mij is die plek ook heel bijzonder. Ik heb er zelf gestudeerd en ben er later gaan werken. Het voelt een beetje alsof de cirkel rond is. Wat me het meest bijblijft, is de hechte sfeer binnen de opleiding. Het was een kleine, betrokken groep, en iedereen werkte hard om er iets moois van te maken. Inmiddels is de opleiding uitgegroeid tot Handhaver Toezicht & Veiligheid (HTV), een opleiding die een stevige basis legt voor een toekomst in dit vakgebied.”
Pascal: “Ik heb dat ook zo ervaren. Het was echt een fantastische tijd! Veel van mijn nieuwste collega’s hebben de opleiding HTV gedaan. Het is bijzonder om te bedenken dat ik destijds de voorganger van die opleiding heb gevolgd.”
Katja: “Jazeker! HTV is alleen wat breder ingestoken. Sinds 2012 werk ik zelf niet meer als docent, maar als studentbegeleider. Ik merkte dat ik daar meer energie van kreeg dan van lesgeven. Ik wil studenten echt zien, net zoals ik dat bij jullie probeerde.”
Pascal: “Dat deed je toen al heel goed, zonder dat je het misschien doorhad. Nu ik zelf leidinggevende ben van dertig collega’s, probeer ik dat ook. Mensen de ruimte geven, maar ze nooit uit het oog te verliezen. Dat heb ik van jou geleerd.”
Katja: “Wat fijn dat je dat hebt meegenomen. Het mooie aan onderwijs is ook echt dat je niet alleen kennis meegeeft, maar ook iets persoonlijks. Dat is wat mij betreft altijd de kracht van Aventus geweest: studenten zien en ze helpen groeien.”
Pascal: “En dat gun ik iedere student! Dat warme gevoel en die aandacht maakten voor mij echt het verschil. Zelfs nu, na 23 jaar bij de politie, kijk ik nog met net zoveel plezier terug op die tijd. Het heeft me niet alleen voorbereid op mijn werk, maar ook op het leven.”
Katja: “Aventus is in 25 jaar natuurlijk enorm veranderd. Toen ik begon, was het een stuk kleinschaliger. Maar het persoonlijke contact is gelukkig gebleven. Dat komt volgens mij met name door de drive van collega's om iets te willen betekenen voor studenten. Ik zie dat bijvoorbeeld in hoe we nu werken aan studentenwelzijn. Denk aan SPEES – dat is een plek in de school waar studenten elkaar kunnen ontmoeten en vragen kunnen stellen aan een jongerenwerker. Een ruimte waar studenten zich hopelijk extra gezien en gehoord voelen.”
Pascal: “Dat klinkt goed, zeg. Het is een uitdaging om in een grote organisatie toch die persoonlijke aandacht te behouden. Maar ik denk dat Aventus dat kan!”
Katja: “Ik ook. Voor de toekomst hoop ik dat Aventus blijft luisteren naar studenten én medewerkers. Het draait om verbinding, om écht zien wat iemand nodig heeft. Als dat blijft, weet ik zeker dat Aventus nog veel meer levens zal vormen.”
Pascal: “Precies. Samen sta je sterker, en het gevoel van familie dat ik toen had, mag nooit verdwijnen. Dat warme nest, dát is wat Aventus uniek maakt. En ik hoop dat de studenten van nu dat net zo ervaren als wij toen.”
