Tijdens mijn stage in Malta ben ik helemaal uit mijn schulp gekropen!

Madelein Zwiep (20 jaar) heeft als student aan de opleiding Verzorgende IG en Maatschappelijke zorg afgelopen zomer 10 weken op het eiland Malta gewoond en gewerkt. Daar heeft ze als stagiaire bij Inspire Foundation onder andere geholpen met het voorbereiden en uitvoeren van therapieën bij kinderen met een beperking. 

Inclusie

“Inspire is een soort school die gelooft dat iedereen het recht heeft op gelijkheid en inclusie; dat iedereen ertoe doet. Ze streven ernaar om kinderen met een handicap hierbij te ondersteunen. Daarvoor bieden ze onderwijsprogramma’s aan, aangevuld met therapieën en vrijetijd activiteiten om plezier te maken en sociaal contact te stimuleren.”

“Mijn tijd bij Inspire was niet erg lang, en het programma waar ik het grootste deel van mijn tijd bij betrokken was, is het School Outreach Program (SOP). Kinderen van 6 - 15 jaar, die dit programma volgden, gingen 3 dagen per week naar een reguliere school en kwamen 2 dagen per week naar ons, samen met hun leerlingondersteuner ofwel begeleider, zodat ze onder andere hun communicatieve, zintuigelijke, motorische en cognitieve vaardigheden konden verbeteren."

Werkzaamheden

“Voordat de dag bij Inspire begint voor de kinderen, moesten de tutors/docenten enkele voorbereidingen treffen, en ik heb daarbij geholpen. Elke kind krijgt aan het begin van de dag een map met visuele hulpmiddelen. Deze map is een visueel schema met een afbeelding van elke sessie die die dag zal plaatsvinden, zodat de kinderen precies weten wat er hierna komt. 's Ochtends maakte ik samen met de tutor deze schema's, en ik hielp ook met andere voorbereidingen die die dag nodig konden zijn.”

“Naast het observeren en deelnemen aan de lessen, hielp ik ook bij het maken van lesmateriaal. Alles wat in de lessen wordt gebruikt, wordt door het team gemaakt, en dus heb ik hier veel bij geholpen. De tutor of therapeut printte het materiaal, en ik heb het gelamineerd en uiteindelijk geknipt zodat het gebruikt kon worden. Ik deed dit altijd voordat de kinderen kwamen en nadat ze vertrokken waren. Het werk was een beetje saai, maar ik vond het prima omdat ik wist dat dit hen enorm hielp.”

Omgaan met gedrag

“Ik wilde leren hoe te reageren wanneer de kinderen moeilijk gedrag vertonen. Tijdens mijn stage bij SOP was er niet veel agressief gedrag, maar elk kind vertoonde moeilijk gedrag op zijn/haar eigen manier. Sommige kinderen waren erg energiek en zagen het gevaar niet in bepaalde situaties. Ze klommen op tafels, kasten en sprongen zelfs soms op andere kinderen. Dat was iets waar je echt op moest letten, en het was belangrijk om de kinderen altijd in het oog te houden. Er waren ook kinderen die niet wilden deelnemen aan de sessies en die je moest motiveren om mee te doen. Meestal gebeurde dit op een speelse manier, maar dit verschilde ook weer per kind. In LinC heb ik meer agressief gedrag meegemaakt. De kinderen konden erg boos worden en je slaan, schoppen, krabben, knijpen en zelfs bijten. Ik blijf heel kalm als een kind agressief wordt, en ik heb gemerkt dat dit zeer positief uitpakt. Als je boos wordt, worden zij alleen maar bozer, en voor mij helpt het om te weten dat ze er niets aan kunnen doen. Ze willen zich niet zo voelen of zo gedragen, ze weten gewoon niet op welke andere manier ze kunnen uiten wat ze voelen.”

Alles zelf doen

“Je leert veel over de praktische kant van de baan, maar ik denk dat ik ook een sterker persoon ben geworden tijdens mijn tijd weg van huis. Ik moest volledig zelfstandig zijn en veel initiatief nemen. Thuis woon ik met mijn ouders en mijn kleine zusje, die me kunnen helpen met dingen, maar hier was ik meestal alleen. Ik was hier met een vriend van school, maar het was toch heel anders. Ik moest alles zelf doen en ook nog in een ander land met verschillende culturen en gewoonten. Het was even wennen, maar aan de andere kant genoot ik ook van de vrijheid die het gaf. Ik kon alles doen wat ik wilde, en ik voelde me ook trots als ik alles zelf kon doen en het goed ging.”

“Thuis wachtte ik vaak op iemand anders om de leiding te nemen, maar hier moest je het zelf doen. Ik nam meer initiatief en wachtte niet op anderen, want als ik niets deed, zou er niets gebeuren. Dit is iets wat ik zeker zal meenemen. Hierbij heb ik wel veel steun gehad aan de vriendin die mee was.”

“Daarnaast heb ik stagiaires uit verschillende landen ontmoet en daarmee sprak ik regelmatig af. We hebben hele gezellige avonden gehad en leuke activiteiten samengedaan. Ik heb tot de dag van vandaag nog steeds contact met ze en we zijn van plan om ergens dit jaar nog een keer af te spreken met elkaar!”